สิ่ง - พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย อ เปลื้อง ณ นคร
สิ่ง สิ่ง หมายถึง น ของต่าง ๆ โดยไม่จำกัดว่ามีชีวิตหรือไม่มีชีวิต เช่น คน สัตว์ และพืช เป็นสิ่งมีชีวิต ก้อนหินเป็นสิ่งไม่มีชีวิต ทองคำเป็นสิ่งมีค่า; ภาวะ, ความมีความเป็น, เช่น สิ่งที่มีคุณค่าในสังคมอย่างหนึ่งคือ
ภาพและความพันเกี่ยวของสรรพสิ่ง ลาดับการเรียนรู้ 1) รวบรวมองค์ความรู้ที่ได้จากการเรียนรู้ธรรมชาติแห่งชีวิต 2) เรียนรู้ธรรมชาติของปัจจัยชีวภาพอื่นที่เข้ามา สิ่งประดิษฐ์ เทคโนโลยี ง่ายๆ สิ่ง คือของที่ดำรงอยู่ในฐานะตัวมันเอง ไม่จำเป็นต้องมีอยู่จริงทางวัตถุ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง นามธรรม และ นิติสมมุติ มักถือเป็นสิ่ง โดยทั่วไป ยังไม่มีข้อสันนิษฐานว่าสิ่งนั้น มีชีวิต หรือ มีอยู่
สิ่ง สิ่ง หมายถึง น ของต่าง ๆ โดยไม่จำกัดว่ามีชีวิตหรือไม่มีชีวิต เช่น คน สัตว์ และพืช เป็นสิ่งมีชีวิต ก้อนหินเป็นสิ่งไม่มีชีวิต ทองคำเป็นสิ่งมีค่า; ภาวะ, ความมีความเป็น, เช่น สิ่งที่มีคุณค่าในสังคมอย่างหนึ่งคือ
สิ่งแวดล้อม ภาพและความพันเกี่ยวของสรรพสิ่ง ลาดับการเรียนรู้ 1) รวบรวมองค์ความรู้ที่ได้จากการเรียนรู้ธรรมชาติแห่งชีวิต 2) เรียนรู้ธรรมชาติของปัจจัยชีวภาพอื่นที่เข้ามา
สิ่ง คือของที่ดำรงอยู่ในฐานะตัวมันเอง ไม่จำเป็นต้องมีอยู่จริงทางวัตถุ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง นามธรรม และ นิติสมมุติ มักถือเป็นสิ่ง โดยทั่วไป ยังไม่มีข้อสันนิษฐานว่าสิ่งนั้น มีชีวิต หรือ มีอยู่